Κυριακίδης: Πρέπει να νικήσουμε

Για την αξία του ομαδικού πνεύματος, τόσο ως βασικού χαρακτηριστικού της ομάδας στην πολύτιμη νίκη του περασμένου Σαββάτου στην Ξάνθη, όσο και ως απαραίτητης προϋπόθεσης για τη συνέχεια μίλησε ο Ηλίας Κυριακίδης εκπροσωπώντας το αγωνιστικό τμήμα της ΑΕΛ στην εβδομαδιαία επαφή με τα ΜΜΕ: «Υπήρχε πνεύμα αυτοθυσίας, συνεχής αλληλοκάλυψη, ο ένας έπαιζε για τον άλλον. Ναι μεν κάποια πράγματα ήταν δουλεμένα στην προπόνηση, αλλά αυτό που έβγαινε περισσότερο πήγαζε από μέσα μας. Αυτός ήταν ο λόγος που κερδίσαμε στην Ξάνθη κι αυτά ακριβώς τα στοιχεία θα πρέπει να διατηρήσουμε στο παιχνίδι μας και στη συνέχεια». Ο 25χρονος μέσος υπογράμμισε την κρισιμότητα, αλλά και τον μεγάλο βαθμό δυσκολίας του κυριακάτικου αγώνα με τον Πανθρακικό τονίζοντας ότι «είναι δεδομένο ότι πρέπει να νικήσουμε και δύσκολα θα μας πει κανείς μπράβο αν θα το καταφέρουμε. Όμως, σε αντίθετη περίπτωση έχουμε πολλά να χάσουμε. Ως ομάδα διαθέτουμε καλύτερη ποιότητα από τον αντίπαλο, αλλά μην ξεχνάμε ότι ο Πανθρακικός παίζει πιο απελευθερωμένα από τη στιγμή που θεωρείται υποβιβασμένος. Πάντως, προσωπικά πιστεύω ότι θα κερδίσουμε». Ερωτηθείς για το μέλλον του στην ΑΕΛ με δεδομένο ότι το συμβόλαιο του λήγει το καλοκαίρι και τις προθέσεις του γύρω από το συγκεκριμένο ζήτημα ο Ηλίας Κυριακίδης ξεκαθάρισε πως «αν δεν ήθελα να παραμείνω στην ομάδα δεν θα ήμουν εδώ σήμερα να εκπροσωπώ τους συμπαίκτες μου». Αναλυτικά ολόκληρη η συνέντευξη

-Το κλίμα είναι αρκετά καλό, μετά τη νίκη επί της Ξάνθης. Πως είναι λοιπόν η εβδομάδα που διανύουμε και ποια η αίσθησή σου για το παιχνίδι με τον Πανθρακικό;

«Κατ’ αρχάς, είμαστε πάρα πολύ ευχαριστημένοι μετά τη νίκη και την κατάκτηση των τριών βαθμών, όχι γιατί ήταν αναπάντεχη, αλλά γιατί ήρθε σε μία κρίσιμη στιγμή. Σε μία περίοδος που διανύαμε ένα γενικό ντεφορμάρισμα και δεν ήμασταν στην καλύτερη αγωνιστική κατάσταση. Αυτό που πρέπει φυσικά να επισημάνω είναι ότι κόντρα στην Ξάνθη είχαμε ομαδικό πνεύμα και γι’ αυτό κερδίσαμε. Το ίδιο θεωρώ ότι θα πρέπει να δείξουμε και στη συνέχεια. Ομαδικό πνεύμα».

-Η ομάδα παρουσίασε αρκετές διαφορές στην αναμέτρηση των Πηγαδίων σε σχέση με τα προηγούμενα δύο της παιχνίδια σε ανάλογους αγωνιστικούς χώρους. Ήταν λοιπόν, αποτέλεσμα της ομαδικότητας ή βοήθησε και το γεγονός ότι οι καινούριοι ποδοσφαιριστές εγκλιματίστηκαν;

«Η ομοιογένεια με το ομαδικό πνεύμα που διαθέταμε στην Ξάνθη είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Η ομοιογένεια αποκτάται σε βάθος χρόνος, μετά από δουλειά μίας, δύο ή και τριών σεζόν και όταν ξεκινά να «χτιστεί» κάτι. Το ομαδικό πνεύμα μπορεί να είναι διαφορετικό μεταξύ ενός παιχνιδιού κι ενός άλλου. Δεν μπορώ λοιπόν να πω ότι είχαμε ομοιογένεια στο παιχνίδι με την Ξάνθη, είναι δύσκολο να το πούμε τόσο σύντομα, μιας και έγιναν εννέα μεταγραφές αλλοδαπών παικτών, οπότε σε αυτό στέκομαι. Υπήρχε πνεύμα αυτοθυσίας, ο ένας έπαιζε για τον άλλο, υπήρχαν αλληλοκαλύψεις οι οποίες ναι μεν κάποια ήταν δουλεμένα στην προπόνηση, αλλά πιο πολύ έτσι έβγαινε από μέσα μας και γι’ αυτό κερδίσαμε. Φυσικά είχαμε και τύχη μιας και στα πρώτα λεπτά η Ξάνθη έχει χάσει μία ευκαιρία σε ένα τετ-α-τετ αλλά και δύο ακόμη που ακολούθησαν και δεν κατάφερε να σκοράρει».

-Το ίδιο πρόσωπο να περιμένουμε να δούμε και στη συνέχεια από την ΑΕΛ ή υπάρχουν και περιθώρια βελτίωσης;

«Για τη συνέχεια δεν θέλω να μιλήσω γενικότερα, αλλά νομίζω ότι πρέπει να σταθούμε στο παιχνίδι με τον Πανθρακικό. Ένα ματς που δεν πρέπει να περάσει σε δεύτερη μοίρα. Είναι πάρα πολύ δύσκολο το παιχνίδι και το αποδεικνύει η εικόνα του Πανθρακικού το τελευταίο διάστημα. Αν εστιάσουμε σε κάθε ένα παιχνίδι ξεχωριστά, θα δούμε μία ομάδα που δείχνει καλά στοιχεία. Όχι απλά δυσκόλεψε την ΑΕΚ αλλά μπορώ να πω ότι το αποτέλεσμα ήταν και άδικο, κέρδισε τον Άρη εκτός έδρας, κατάφερε να δείξει μεγάλο θάρρος απέναντι στην Ξάνθη σε ένα παιχνίδι ειδικών συνθηκών και με τους παίκτες να αποδεικνύουν ότι έχουν πάρα πολύ θράσος και θάρρος. Ήταν ένα ματς που τους είχε ζητήσει ο κόσμος τους να μην χάσουν και το κατάφεραν. Και φυσικά κέρδισαν τον Εργοτέλη που είναι κι αυτή μία σημαντική ομάδα για τη Λίγκα. Αν ψάξουμε να βρούμε εμείς πέντε συνεχόμενα καλά παιχνίδια δικά μας δεν θα είναι εύκολο, οπότε από μόνο του αυτό κάνει το παιχνίδι πολύ δύσκολο. Καλύτερα αυτή την Κυριακή να αντιμετωπίζαμε ομάδα που είναι στην πρώτη πεντάδα παρά με έναν τέτοιο αντίπαλο. Έχει …ειδικές δυσκολίες αυτό το παιχνίδι».

-Τον φοβόσαστε τον Πανθρακικό;

«Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι θα κερδίσουμε και δεν έχω κανέναν φόβο. Καμία φορά όμως υπάρχουν κάποιες αντικειμενικές συνθήκες, όπως στο παιχνίδι της Κυριακής, που είναι πολύ ιδιαίτερες. Σκεφτείτε ότι ο Πανθρακικός διαθέτει παίκτες που ξέρουν ότι τη νέα χρονιά θα αγωνίζονται στη Β’ Εθνική και αυτό τους κάνει να είναι απελευθερωμένοι, έχουν έναν προπονητή που ξέρουν ότι θα τον έχουν δεδομένο τη νέα χρονιά και θα παίξουν και γι’ αυτόν μιας και κρίνεται η τύχη τους στην ομάδα. Θέλουν λοιπόν να αποδεικνύουν καθημερινά και σε κάθε αγωνιστική ότι αξίζουν και σκεφτείτε ότι εμείς – όσο και αν πιστεύω ότι έχουμε καλύτερη ομάδα και καλύτερους παίκτες – δεν μπορούμε να είμαστε απελευθερωμένοι όπως οι αντίπαλοί μας που δεν έχουν τίποτα να χάσουν. Αντίθετα εμείς αν κερδίσουμε, που είναι κάτι που πρέπει οπωσδήποτε να κάνουμε, δύσκολα ακούσουμε κάποιο μπράβο. Σε αντίθετη περίπτωση είναι σίγουρο ότι έχουμε πάρα πολλά να χάσουμε».

-Πιστεύεις ότι με νίκη την Κυριακή η ΑΕΛ θα «κλειδώσει» την παραμονή της στην κατηγορία;

«Ναι το πιστεύω. Γιατί αν σε δύο ματς πάρουμε έξι βαθμούς θα είμαστε πολύ πιο άνετοι στο επόμενο παιχνίδι μας. Κι έτσι οι έξι βαθμοί μπορούν να γίνουν εννιά, δώδεκα και ου το καθ εξής».

-Το ομαδικό πνεύμα που επιδείξατε στην Ξάνθη, γιατί χρειάστηκε να «βγει» όταν η ομάδα έφτασε σε μία δύσκολη θέση;

«Όχι δεν θα μπορούσα ποτέ να το πω αυτό, ειδικά όταν έχουμε συνηθίσει στην ομάδα τα τελευταία χρόνια να είμαστε σε υψηλές θέσεις. Θα ήταν τρελό να έλεγα ότι θα έπρεπε να βρεθούμε τόσο χαμηλά για να βγάλουμε το ομαδικό πνεύμα. Απλά προσπάθησα να ξεκαθαρίσω ότι είναι διαφορετική η ομοιογένεια και διαφορετικό το ομαδικό πνεύμα. Ομοιογένεια είχαμε τα προηγούμενα χρόνια, γιατί «χτιζόταν» κάτι για καιρό. Το ομαδικό πνεύμα στην αναμέτρηση των Πηγαδίων ήταν ένα διαφορετικό χαρακτηριστικό. Αν συγκρίνουμε τα τελευταία δύο ματς, με Παναθηναϊκό και Ξάνθη και ανεξάρτητα της διαφοράς δυναμικότητας των δύο ομάδων, θα δούμε ότι στην Ξάνθη ήμασταν νικητές στις περισσότερες μονομαχίες, είχαμε αλληλλοκαλύψεις και θυμάμαι χαρακτηριστικά μία φάση που ο Παναγιώτης Κατσιαρός έφυγε από αριστερά για να καλύψει το δικό μας δεξί μπακ. Αυτά –για να μην κοροϊδευόμαστε – δεν δουλεύονται στην προπόνηση, δεν σου λέει ποτέ ο προπονητής να κάνεις κάτι τέτοιο, αυτό πρέπει να πηγάζει από μέσα σου. Δυστυχώς φτάσαμε σε ένα τέτοιο σημείο για να δείξουμε όλοι μας ένα πνεύμα αυτοθυσίας και να εργαζόμαστε ο ένας για τον άλλο και να είμαστε πραγματικά ομάδα. Η ομοιογένεια μπορεί να αποκτηθεί στη συνέχεια, εν καιρώ…»

-Στην Ξάνθη παίξατε και για τον προπονητή σας;

«Είναι αμφίδρομα αυτά. Πάντα ο ένας εργάζεται για τον άλλον. Ο ένας ποδοσφαιριστής για τον άλλον, οι ποδοσφαιριστές για τον προπονητή και ο προπονητής δουλεύει καθημερινά στην προπόνηση για να έχει καλή εικόνα η ομάδα».

-Είπες ότι ο Πανθρακικός ξέρει ότι και τη νέα χρονιά θα έχει τον ίδιο προπονητή και αυτό είναι ένα πλεονέκτημα. Η ΑΕΛ δεν μπορούμε να πούμε ότι θα κάνει το ίδιο;

«Φυσικά. Όποιος σκεφτεί το αντίθετο, χαλάει την ψυχολογία του και την αυτοσυγκέντρωσή του. Αν αγωνίζεσαι και σκέφτεσαι ότι μπορεί να μην είναι ο ίδιος προπονητής και τη νέα χρονιά, κάνεις πρώτα κακό σε σένα, βγάζοντας μία πολύ κακή εικόνα και στη συνέχεια κάνεις κακό στην ομάδα. Άρα αυτό που πρέπει να σκεφτόμαστε είναι ότι θα συνεχίσουμε όλοι μαζί για να μην χάσουμε τη δική μας αυτοσυγκέντρωση».

-Το μειονέκτημα της φετινής ΑΕΛ είναι η έλλειψη σταθερότητας. Τελικά η πραγματική ΑΕΛ για σένα που τη ζεις καθημερινά ποια είναι; Αυτή που είδαμε στην Ξάνθη ή αυτή που δεν είδαμε με τον Παναθηναϊκό;

«Πιθανόν και τα δύο… Αυτό που εμένα με είχε κάνει να νιώθω πολύ δυνατός και περήφανος για την ομάδα μου είναι ότι είχα συνειδητοποιήσει ότι επί δύο χρόνια υπήρχε ένα όραμα και αυτό το ένιωθα και στην επαφή μου με τον κόσμο αλλά και στην επαφή με εσάς. Ζώντας λοιπόν καθημερινά την προπόνηση έβλεπα ότι κάτι πολύ ισχυρό οικοδομείται εδώ και αυτό μου έδινε δύναμη. Η γνώμη μου είναι ότι ένας κύκλος ποδοσφαιριστών που έχουν αποδείξει ότι μπορούν να βοηθήσουν την ομάδα πρέπει να κρατάει για περισσότερο από μία πενταετία για να μπορούμε – αν όχι να επαναλάβουμε αυτό που κατάφερε η ομάδα τη δεκαετία του ’80 – να καταφέρουμε να συνεχίσουμε αυτό που «χτιζόταν» τα προηγούμενα χρόνια. Αν ένας κύκλος κλείνει σε ένα ή δύο χρόνια δεν μπορείς να «χτίσεις», απλά μπορείς να θεραπεύεις κάποιες καταστάσεις. Και η πρόληψη είναι καλύτερη… Καλύτερα να προλαμβάνουμε, παρά να θεραπεύουμε…»

-Το δικό σου το συμβόλαιο λήγει το καλοκαίρι. Έχει γίνει κάποια συζήτηση για ανανέωση, ή το … έχει πάρει η μπάλα εξαιτίας της βαθμολογικής πίεσης;

«Αν με ρωτάτε αν μου έχει γίνει πρόταση, όχι δεν μου έχει γίνει πρόταση ανανέωσης».

-Θες να μείνεις στην ΑΕΛ;

«Φυσικά και θέλω. Είμαι τρία χρόνια εδώ, αν ένιωθα τον εαυτό μου εκτός ομάδας, αν είχα καταλάβει ότι δεν με χρειάζονται και ότι αγωνιστικά δεν μπορώ να προσφέρω, αν δεν ήθελα να παραμείνω στην ομάδα – στο λόγο της τιμής μου – δεν θα ήμουν σήμερα εδώ να μιλήσω για την ΑΕΛ εκπροσωπώντας όλους μου τους συμπαίκτες. Γιατί το να εκπροσωπείς τους συμπαίκτες σου και ταυτόχρονα να θεωρείς τον εαυτό σου εκτός ομάδας, δεν μπορεί να λειτουργήσει έτσι. Αν λοιπόν δεν ένιωθα μέλος της ομάδας και δεν ήθελα να συνεχίσω σε αυτήν δεν θα βρισκόμουν ούτε στη συνάντηση με τους οργανωμένους που έγινε πριν από λίγο καιρό. Θα περίμενα πότε θα ολοκληρωθεί το συμβόλαιό μου και ίσως ήμουν αδιάφορος περιμένοντας τη λήξη. Όμως, εγώ δεν λειτουργώ έτσι».

-Με δεδομένο ότι η ομάδα μέσα στον επόμενο μήνα «σφραγίζει» την παραμονή της, θα περιμένεις λοιπόν εσύ πριν το Πάσχα να γίνουν οι συζητήσεις για να ξέρεις αν σε υπολογίζουν για την επόμενη χρονιά ή όχι…

«Δεν μπορώ να σκεφτώ ότι η ομάδα – τη στιγμή που διαθέτει τόσους πολλούς ξένους παίκτες – όταν έχει τέσσερις ή πέντε παίκτες που μοιράζονται όλες τις συμμετοχές όλο το χρόνο, δεν θα έχει τη διάθεση να μείνει ένας τέτοιος. Κατά τα άλλα επειδή δεν έχω βρεθεί σε υπεύθυνη θέση για να φτιάχνω προγραμματισμό ομάδας, δεν ξέρω αν το κατάλληλο διάστημα είναι το Πάσχα ή είναι αργά τότε, δεν ξέρω αν μία ομάδα πρέπει να έρχεται από τον Νοέμβριο ή τον Δεκέμβριο και να μιλά με τον ποδοσφαιριστή, δεν ξέρω αν πρέπει να το κάνει έναν χρόνο πριν. Εμπειρικά μόνο μπορώ να μιλήσω, αλλά δεν είναι η δουλειά μου για να πω πως πρέπει να γίνει ένας σωστός προγραμματισμός. Δεν είναι η δουλειά μου αυτή».

-Σε ενοχλεί το γεγονός ότι η ΑΕΛ έχει πολλούς ξένους ποδοσφαιριστές;

«Εάν σε μία ομάδα βρίσκονται ποδοσφαιριστές τύπου Τουμέρ, Σέρμπαν ή Έλντερ ή αν πάμε σε άλλες ομάδες και δούμε καταξιωμένους ποδοσφαιριστές, όπως ο Μέλμπεργκ, ο Ριβάλντο ή ο Έμερσον που έχει έρθει σε προχωρημένη ηλικία, ποδοσφαιριστές από τους οποίους μπορείς να παίρνεις πράγματα κάθε μέρα, θεωρώ ότι είναι καλό να υπάρχουν. Πρέπει τέτοιοι παίκτες να έρχονται στη χώρα μας… Όταν βρίσκονται παίκτες σε ομάδες που είναι στο ίδιο επίπεδο με τους Έλληνες –δεν θέλω καν να συζητήσω την περίπτωση που είναι χειρότεροι γιατί είναι αυτονόητο ότι δεν πρέπει να αγωνίζονται – πρέπει να αγωνίζεται ο Έλληνας ποδοσφαιριστής και ειδικά όταν οι συνθήκες είναι στα άκρα. Όταν, δηλαδή, πλησιάζεις έναν στόχο. Γιατί ο Έλληνας γνωρίζει τα χαρακτηριστικά του αντιπάλου του, ξέρεις πως μπορείς να αντιδράσεις. Σκεφτείτε, ας πούμε, ότι εγώ τη νέα χρονιά βρίσκομαι σε μία ομάδα που αγωνίζεται στη Σκωτία και αυτή η ομάδα χάνει κατηγορία, το πρώτο που θα σκεφτώ είναι πότε θα βρεθώ με τους δικούς μου ανθρώπους, πότε θα είμαι σπίτι μου και θα αδιαφορήσω τι λένε οι οργανωμένοι οπαδοί, τι λέει ο Τύπος και η διοίκηση. Θα σκέφτομαι μόνο την επιστροφή μου για να είμαι και εγώ ψυχικά ήρεμος».

-Μπορείς να δώσεις μία εξήγηση για το γεγονός ότι πετάξατε τις φανέλες στον κόσμο της ΑΕΛ μετά το τέλος της αναμέτρησης με την Ξάνθη;

«Ήταν μία έκρηξη χαράς. Λόγω του νόμου που υπάρχει ξέρω ότι δεν επιτρέπονται οι μετακινήσεις των οργανωμένων οπαδών. Γι’ αυτό νιώσαμε όμορφα όταν κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού ακούσαμε αντιδράσεις που να είναι αρνητικές προς τον διαιτητή όταν αυτός σφύριζε κατά μας ή επευφημίες όταν γινόταν κάτι καλό ή ακόμη όταν ακούσαμε τους πανηγυρισμούς στο γκολ που σημειώσαμε. Ήταν για μας μία ευχάριστη έκπληξη μιας και δεν περιμέναμε ότι θα είχαμε αυτούς τους οπαδούς στα Πηγάδια και αυτή η έκπληξη σε συνδυασμό με την έκρηξη χαράς για τη νίκη δημιούργησαν αυτή την εικόνα».

-Να υποθέσουμε λοιπόν ότι είσαι υπέρ της μετακίνησης των φιλάθλων…

«Ναι, 100%…. Και είναι και επίκαιρο πιστεύω τώρα που μας ζήτησαν από την Ευρωπαϊκή Ένωση να μπουν κάποιοι φυλακή για την οικονομική μας κατάσταση. Πόσο σφάλμα είναι να υπάρχουν κατηγορίες και να οδηγούνται στη φυλακή φίλαθλοι και οπαδοί. Γιατί αυτά είναι σε συνδυασμό, το ένα έφερε το άλλο, θεωρώ ότι η απόφαση ήταν ντόμινο».

-Ήταν για σας ένα ντοπάρισμα η συμμετοχή σας στην εκδήλωση των Monsters την περασμένη εβδομάδα;

«Νιώσαμε σε εκείνη την εκδήλωση πολλά συναισθήματα. Ναι, δεχτήκαμε ψυχολογικό ντοπάρισμα από τους φιλάθλους μας εκείνο το βράδυ και μας έδωσαν με τον τρόπο τους να καταλάβουμε ότι είναι πολύ σημαντικό το ματς με την Ξάνθη. Επίσης πολύ δυνατό συναίσθημα ήταν όλα όσα σκεφτήκαμε και όλα όσα έχουμε περάσει, θυμηθήκαμε για μία ακόμη φορά τον Αντόνιο… Μακάρι να έκοβε πίτα πιο συχνά ο σύνδεσμος».