Σ.Φ. ΑΛΚΑΖΑΡ: Βήμα δεύτερο; Μακάρι….

Αυτή τη φορά η ΑΕΛ κατέβηκε στο γήπεδο. Αν δεν είχε προηγηθεί το κλείσιμο του διακόπτη μετά τη νίκη επί του ηρακλή θα λέγαμε ότι έκανε άλλο ένα βήμα στο δρόμο της παραμονής.Ένα παιχνίδι που όφειλε να το «καθαρίσει» εφόσον το 2-0 με γκολ του Μετίν ήρθε σχετικά νωρίς, το μετέτρεψε σε ρώσσικη ρουλέτα με την εκνευριστική της αναποτελεσματικότητα.
Οι συνήθεις αδυναμίες της εμφανίστηκαν πάλι στο γήπεδο και κινδύνεψε μόνη της να φυτέψει τη σφαίρα στο κεφάλι.Τα κενά πίσω δεξιά και αριστερά του κέντρου ακόμη δεν καλύφθηκαν, επιθετικός που να κοιτά το τέρμα όταν σουτάρει κι όχι τη μπάλα, κοστίζει και δύσκολα θα βρεθεί, οι νεοφερμένοι άγνωστο τι μπορούν να προσφέρουν.
Συνεπώς, στην Τρίπολη θα προσπαθήσουμε να κάνουμε άλλο ένα βήμα, με κύριο εφόδιο την πολυθρύλητη ψυχολογία, που ελπίζουμε να ανακτήθηκε μετά τη νίκη της Κυριακής και τη σωρεία των χαμένων τετ-α-τετ, που αν μη τι άλλο τα δημιούργησαν με την προσπάθειά τους.
Σε μας δε μένει τίποτε άλλο από το να είμαστε εκεί. Λίγα μπορούμε να κάνουμε πέρα από την παρουσία μας και τη στήριξη μας, αλλά θα τα κάνουμε στο ακέραιο.Ας κάνουν και οι παίκτες μας αυτό που μπορούν, περνώντας το σκοινί στο λαιμό των άλλων. Δεν είναι δύσκολο, δεν είναι εύκολο. Είναι όμως απολύτως εφικτό.
Για να ΄χουμε δικαίωμα την επόμενη βδομάδα να γράφουμε για βήμα τρίτο.